بچها این شعر واسه درس اول فارسیمه درباره خداست خیلی قشنگ بود گفتم بزارمش



*~*~*~*~*~*~*~*
پیش از اینها فکر میکردم خدا
خانه ای دارد میان ابر ها

مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس و خشتی از طلا

پایه های برجش از عاج و بلور
بر سر تختی نشسته با غرور

ماه ، برق کوچکی از تاج او
هر ستاره ، پولکی از تاج او

رعد و برق شب طنین خنده اش
سیل و توفان ، نعره ی توفنده اش

هیچ کس از جای او اگاه نیست
هیچ کس را در حضورش راه نیست

ان خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در اسمان دور از زمین

بود، اما در میان ما نبود
مهربان و ساده و زیبا نبود

در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت

هرچه می پرسیدم از خود از خدا
از زمین از اسمان از ابر ها

زود میگفتند: این کار خداست
پرس و جو از کار او کاری خطاست

نیت من در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا

پیش از اینها ،‌خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود

تا که یک روز دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یک سفر

در میان راه در یک روستا
خانه ای دیدیم خوب و اشنا

زود پرسیدم: پدر اینجا کجاست ؟
گفت: اینجا خانه ی خوب خداست

گفت: اینجا میشود یک لحظه ماند
گوشه ای خلوت نمازی ساده خواند

با وضویی دست و رویی تازه کرد
با دل خود گفت وگویی تازه کرد

گفتمش: پس ان خدای خشمگین
خانه اش اینجاست اینجا در زمین ؟

گفت: اری خانه او بی ریاست
فرش هایش از گلیم و بوریاست

مهربان و ساده و بی کینه است
مثل نوری در دل ایینه است

عادت او نیست خشم و دشمنی
نام او نور و نشانش روشنی

تازه فهمیدم :خدایم این خداست
این خدای مهربان و اشناست

دوستی از من به من نزدیک تر
از رگ گردن به من نزدیک تر

میتوانم بعد از این با این خدا
دوست باشم،دوست، پاک و بی ریا

*~*~*~*~*~*~*~*
از قیصر امین پور کتاب به قول پرستو

نگفته ایم و ندانی
که چیست در دل ما
کفایت است بدانی که
بی تو آشوب است

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


گفت: هیچکس از دوری نمرده
مرده؟!
تو دلم گفتم
اونایی که مردن زبان گفتن ندارن

محمد مرکبیان

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بگذآر
سُ _ ک _ و _ تـ
قآنون زندگی مَن بآشد
وَقتی وآژِه هآ دَرد رآ نِمی فَهمند

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

ارزشمندترین مکان هایی که میتوان در دنیا حضور داشت
در فکر کسی
در قلب کسی
و در دعای کسی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

تمام خستگی هایت را یکجا میخرم
تو فقط قول بده
صدای خنده هایت را به کسی نفروشی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥